“En dan ineens zitten wij middenin een Corona crisis”
Zo is per direct alles waar we blij van worden in interieurs niet meer belangrijk. Surfen op het net, speurend naar het volgende mooie item of do it yourself. Nu even niet. We zitten wel bovenop het nieuws. Worden voorzichtig. En zo betrap ik mezelf erop dat ik ’s morgens wakker word en denk: “wat was er ook alweer? Oh ja, Corona”. Hierdoor is ons dagelijkse ritme toch een beetje zoek. Wat eerder zo gewoon was wordt ondertussen ook iets waar we best alweer een beetje naar uitkijken. Zoals in de auto stappen en ergens op bezoek gaan. Of in het weekend gezellig op stap. Ergens wat eten of drinken. Concert. Theater. De zon begint ook al voorzichtig te lonken. Dus een etentje organiseren lijkt zo vanzelfsprekend. Of ‘s avonds na het werk en afspraken weer thuiskomen en eten maar niet voordat je op het laatste moment nog allerlei lekkers bent gaan halen zo her en der. Dat laatste kan allemaal nog wel maar het voelt zo vreemd.
Social
Onderwerp van gesprek is het. Overal. Ook hier thuis. We praten met onze kinderen, familie, vrienden en kennissen. Spreken af: “Binnenkort kom ik je weer vasthouden hoor”! Foto’s komen voorbij op social media. Elk beeld wordt doorgestuurd en gedeeld. En tuurlijk. Er komen ook grapjes voorbij. Moet wel kunnen. Even grijnzen. We kijken naar filmpjes van onderling skypende collega’s en leerlingen. Of posts van thuiswerkers in pyjama.
Heel stil word ik van de afbeeldingen van het medisch personeel dat zich wereldwijd afdraait om de zorg te kunnen blijven verlenen die nodig is.
Sociaal
Glimlachen doe ik bij de suggestie van een NPO2 radio dj die hardop voorstelt om vanaf deze week een schuttingborrel te houden met je buurman of -vrouw. Dus zo rond 17.00 uur op een beetje afstand bij de schutting in je tuin of op het balkon te gaan staan met een drankje. Samen even checken hoe het met elkaar gaat. Dit moét toch een fikse kanshebber zijn om het mooiste woord van 2020 te worden: schuttingborrel.
Het is fijn om toch nog naar de supermarkt te kunnen. Het personeel daar te vragen hoe het met hén gaat. Het is goed dat we enorm op de hoogte worden gehouden van de ontwikkeling van dit virus. Prettig is het om met anderen te kunnen praten. Dat wij nog niet in isolatie zitten. En dus, zoals gewoonlijk, kunnen zorgen voor elkaar. Het boezemt lichte angst in. Onrust. Creëert gek genoeg ook een soort van band.
En zo zitten we ineens middenin een Corona crisis.
